
Ik wil hier zeker niet de voorbeeldige ouder uithangen.
We hebben allemaal onze goede en zwakkere punten en daar werken we hopelijk ten gepaste tijde aan om die te verbeteren.
Ik wil hier enkel en alleen een korte schets maken hoe een coachvraag of traject over opvoeding, er uit zou kunnen zien en misschien kan je wel dingetjes meepikken om zelf te gebruiken.
Veel leesplezier!
Ik ga er altijd als basis vanuit dat kinderen een spiegel zijn en dat ze gedrag en/of frustraties van thuis vaak mee nemen in hun verder gedrag of zich net (zeker op puberale  leeftijd) zich tegen de afspraken thuis verzetten.
Invloed van thuis maar zeker en vast de hele omgeving zijn hier van groot belang.
In de eerste plaats zou ik dus een zo goed mogelijk beeld willen krijgen over hoe het thuis loopt, en hoe close hij is met zijn ouders.
Hebben de ouders, of tonen de ouders, interesse in de hobbyâs en bezigheden van het kind?
Hoe druk zijn de ouders bezig met hun job of eigen leven?
Hoe loopt de relatie tussen de ouders?
Hoe is de opvoeding en hechting verlopen tussen ouders en kind?
Hebben de ouders bepaalde bezigheden die een negatief voorbeeld geven? (roken, drinken, veel TV kijken, te vaak op telefoon zitten,âŠ)
Al deze dingen zijn belangrijk om te weten of het kind zijn gedrag voortkomt vanuit bijvoorbeeld een verkeerde voorbeeldfunctie thuis, of misschien wel uit het feit dat de ouders te weinig tijd en interesse tonen of getoond hebben in hem/haar.
Daarnaast is het belangrijk om te kijken wie het kind zijn voorbeelden zijn in het leven.
Dit kan door middel van een klein schemaatje waar we het kind in het midden zetten. Rondom hem/haar plaatsen we de dichte vrienden en familie dichtbij, en verre vrienden plaatsen we wat verder weg van het kind.
Enkele opties zijn:
– goede band in het groen
– slechte band in het rood
– neutrale band in het zwart
– wisselvallige band in stippellijn
– liefst band verbreken met een kruisje aanduiden.
Dit schema zal er uiteraard bij de ouders volledig anders uitzien dan bij het kind. Het is interessant om deze twee schemaâs dan naast elkaar te plaatsen en eventueel te bespreken.
Als laatste is het belangrijk om te weten of er thuis goede afspraken zijn over gedrag en wangedrag en vooral of de ouders daar kordaat in zijn of zijn geweest. Het tĂ© vaak weglaten van consequenties bij negatief gedrag of belonen bij goed gedrag, met andere woorden een âLaissez faire-opvoedingsstijlâ, kan uiteraard de autoriteit van de ouders verminderen. Ook het onvoldoende aanbieden van duidelijkheid en structuur en het onvoldoende aangeven van grenzen zijn nefast voor de geloofwaardigheid van de ouders ten opzichte van het kind. Een kind voelt al snel aan of hij zonder gevolgen herhaaldelijk over de grens kan gaan en zal dit dan ook gemakkelijker blijven doen.
Als plan van aanpak is het belangrijk in het leven van zoon of dochter binnen te geraken en een goede band te smeden waarbij het als begeleider zoeken is naar een evenwichtige balans tussen âvriendâ en âopvoederâ.
Het leren bespreken van moeilijke themaâs zoals alcohol, drugs of seksualiteit mogen niet vermeden worden. Het is belangrijk als ouder hier even terug te kijken naar hoe zij dit zelf beleefd hebben op deze leeftijd. Indien dit bij hun ouders vaak vermeden werd, is het interessant om te kijken hoe dit voor hen voelde. Hoe willen ze dit aanpakken, en nog beter, hoe hadden zij zelf gewild hoe het bij hen destijds werd aangebracht.
Enkele punten die ik zou bespreken zijn:
– Vertrouwen: Hoe groot is het vertrouwen in hun zoon of dochter? Hoe groot is de vrees dat hij toch grove fouten gaat maken? Hoe erg zou het zijn om inzicht te krijgen net door het mogen maken van fouten?
– Band: Hoe vaak deden of doen ze dingen samen met hun kind? Hebben ze gemeenschappelijke interesses? Hoe vaak praten ze samen over hun dag, bijvoorbeeld over hoe het geweest is op school? En wat hij zoal gedaan heeft? Is sport of een andere hobby iets om samen te doen of hebben ze dat ooit gedaan?
– Alcohol, drugs, roken, âŠ: Hebben de ouders zelf ooit gerookt, drugs gebruikt, gedronken?
Zo ja, in hoeverre heeft het kind dit gezien of meegemaakt? Hebben ze ooit openlijk gesproken over deze duurdere hobbyâs? Hebben ze hem ooit duidelijk gemaakt over wat de nadelen zijn of wat hun standpunt hierin is? Zijn er bijvoorbeeld ooit regels gemaakt over hoeveel, en vanaf wanneer hij wel alcohol mag drinken?
– Vrienden: Aan de hand van het schema is het mogelijk om een inzicht te krijgen in zijn vriendenkring en wat hun beeld is van waar het goed en slecht loopt.
Hebben ze zelf ook contact met die vrienden of hun ouders? Komen die vrienden ook bij de ouders over de vloer om iets te doen?
– Liefde en relatie: Los van seksuele voorlichting is het belangrijk dat hij/zij het concept liefde kent en zeker heeft gezien. Dit is een moeilijk item, maar het is wel belangrijk om de ouders te vragen of ze openlijk liefde en affectie tonen naar elkaar? Doen ze dit ook naar hun kinderen? Zeggen ze wel eens dat ze elkaar graag zien (ouders onderling alsook ouder-kind)? In hoeverre kunnen ze deze dingen op een rustige manier bespreken met hun kind  zonder de schoolmeester uit te hangen?
– Sinds wanneer: Hoe lang maken de ouders zich al zorgen? Hoe lang heeft het geduurd vooraleer zij dit ook aanpakten of probeerden bespreekbaar te maken?
– Angst: Het is niet slecht om ook over hun angst te leren praten met zoon of dochter of andere ouders, eventueel zelfs de ouders van de zogenaamde minder goede vrienden.
Er bestaan veel vragen en plannen die mij belangrijk lijken om een beeld te vormen van de relaties.
Tips? Wel, ik probeer alles bespreekbaar te maken met mijn eigen kinderen, ook mijn eigen fouten. Zo heb ik in mijn wilde jaren ooit een rijverbod gehad. Dit dossier heb ik in mijn lade liggen en wil ik graag met mijn kinderen bespreken als ze hun rijbewijs behalen. Ik wil hun laten zien wat de ernst is en laten zien wat de consequenties zijn van wangedrag.
Verder merk ik dat ik mijn kinderen niet te vaak mag afwijzen om de band goed te houden en zeker naar hun puberteit toe toch dicht genoeg naast hen te kunnen staan.
Ik probeer samen te sporten, mij in te leven in hun games waar ik geen snars van begrijp, ik ga soms mee naar het skatepark om te zien wat hij ondertussen heeft bijgeleerd, samen films of boeken te lezen over hun interesses, âŠ
Op die manier heb ik een leuke band met hen en leer ik zelf nog wat bij.
Nee, ik ga zelf niet van de hoogste skateram af, maar ik sla dan al eens een praatje met een vriend skater waar ik van merk dat mijn zoon er vaak mee uithangt.
Alles is bespreekbaar voor mij, want uit mijn levensjaren als muzikant heb ik veel jonge gasten zien ten onder gaan aan drank en drugs, en ik vind dat ik dit ten gepaste tijden met hen moet kunnen bespreken.
Helaas is vaak de beste leerschool dat je zelf de fouten maakt en van daaruit de inzichten krijgt en dat is soms ok. Ik verwacht dat mijn zonen ooit wel eens dronken gaan thuiskomen en dan moet ik zorgen dat ik gepast ga reageren. Niemand gaat de perfecte opvoeding kunnen geven maar ik ga proberen om het beste te geven wat ik vanuit mezelf kan bieden.